"Dziewczyna z pociągu" - Paula Hawkins

  Wokół książki "Dziewczyna z pociągu" był taki szum, że jak tylko zobaczyłam, że jest ona dostępna w mojej bibliotece, postanowiłam ją przeczytać. Chciałam sprawdzić co takiego w niej jest, że wzbudza takie emocje, nawet u samego mistrza grozy Stephena Kinga. 

       Rachel codziennie dojeżdża pociągiem do pracy. Podczas jazdy pociąg zawsze zatrzymuje się w tym samym miejscu, naprzeciwko domów szeregowych. Codziennie kobieta wyobraża sobie, jakie życie wiodą mieszkańcy tego osiedla.  Wręcz staje się to jej obsesją. Któregoś dnia kobieta zauważa coś, co wywołuje u niej szok. Teraz już nic nie będzie takie samo. Wyimaginowane idealne życie kobiety, którą Rachel obserwowała legło w gruzach. Jednak nic nie jest takie, jakie nam się wydaje na pierwszy rzut oka.

     Ciężko w kilku zdaniach napisać zarys fabuły tej książki, ponieważ łatwo można by było zdradzić szczegóły i istotne fakty występujące w powieści. A naprawdę nie chciałabym wam psuć frajdy z czytania "Dziewczyny z pociągu". Bo tej wam na pewno nie braknie przy lekturze.

     Powieść "Dziewczyna z pociągu" została zaklasyfikowana przez Stephena Kinga jako thriller. Ja bym raczej powiedziała, że jest to kryminał połączony z powieścią psychologiczną. Narracja prowadzona jest przez trzy osoby: Rachel, Annę i Jess ( jest to imię wymyślone przez Rachel). Jest to bardzo ciekawe rozwiązanie, które pozwala czytelnikowi poznać historię z różnych perspektyw, co nadaje pewnego rodzaju dynamikę akcji. 

       Paula Hawkins ma naprawdę niesamowity dar kreowania postaci, zwłaszcza damskich. Wszystkie trzy - Anna, Jess z Rachel na czele - są irytujące i drażniły mnie niesamowicie. Domyślam się, że to był zabieg specjalny. Żadnej z tych bohaterek nie polubiłam. Rachel przechodzi samą siebie w użalaniu się nad sobą. Momentami jej zachowanie sprawiało, że miałam ochotę strzelić jej w twarz żeby się ogarnęła, po czym za chwilę wzbudzała we mnie litość i współczucie. Kobieta stara się walczyć z alkoholizmem i uzależnieniem od życia, które przeminęło, niestety niezbyt jej to wychodziło. Anna - kolejna kobieca postać, która nie wzbudziła mojej sympatii. Jej zachowanie wydawało mi się co najmniej dziwne. Z jednej strony rozumiem, że było podyktowane strachem o swoje dziecko, ale to za mało żebym mogła jej uwierzyć. No i na koniec Jess - najbardziej skomplikowana i za razem przerażająca bohaterka kobieca z całej tej trójcy. Czytelnik od początku zdaje sobie sprawę, że kobieta ukrywa jakiś sekret. Kiedy wychodzi on na jaw... Lepiej nie będę więcej zdradzać.

      Cieszę się, że Paula Hawkins nie stworzyła zwykłego kryminału. Autorka w "Dziewczynie z pociągu" porusza trudne tematy jakimi są alkoholizm, depresja, uzależenienie od innej osoby, samotność i próba życia z wielkimi wyrzutami sumienia. To jest kolejny argument na to, że ta powieść jest godna uwagi i warto ją przeczytać.

    "Dziewczyna z pociągu" to dobry kryminał, który czyta się szybko, choć nie zawsze przyjemnie ze względu na główną bohaterkę, która naprawdę potrafi zirytować swoim zachowaniem. Jednak mimo tylu plusów, nadal nie rozumiem tego całego szumu wokół tej książki. Owszem, spędziłam fajnie czas ją czytając, ale nie ekscytowałam się nim, jak cytowany na okładce Stephen King. Potrafiłam ją odłożyć i zająć się czymś innym. Niemniej lekturę warto przeczytać, ale ja do niej po raz kolejny nie wrócę.

Tytuł: "Dziewczyna z pociągu"

Autor: Paula Hawkins

Wydawca: Świat Książki
Rok: 2015

Ocena:  7/10